Hunting Articles

Die aangename herinneringe van my jagervarings oor die jare heen herinner my aan die rol van jaggidse en spoorsnyers. Ons jag op plase waar die gidse wissel van gewone plaaswerkers wat bloot die rol vervul omdat hy die plaas ken en hoofsaaklik toesien dat die jagter nie verdwaal nie, tot opgeleide gidse.

Die vereistes vir ’n goed opgeleide gids gedurende bv. ʼn Bosveldjag is om met die jagter in Afrikaans of Engels te kan kommunikeer (so jammer dat só baie van ons jagters nie ’n swart taal magtig is nie). Ander kenmerke sluit in goeie algemene kennis van die plantegroei; diere se gewoontes; spore en mis; fyn waarnemingsvermoë; korrekte gebruik van die wind en son; die vermoë om stadig en sag te beweeg; spoorsny en opspoor van die teikenwild; vermoë om die jagter in die mees gunstige posisie te kry vir ’n skoot; spoorsny en die opspoor van gekweste wild; hantering van ’n tweerigting radio; behoorlike en higiëniese slag van diere indien daar nie spesifiek slagters vir die doel op die plaas is nie; en die vermoë om bv. die kopvel of masker van ’n trofeedier volgens die korrekte tegnieke, sonder skade aan die vel, af te slag.

The memories of my hunting trips over the years reminded me of the role that hunting guides or trackers play. We have all visited hunting destinations where the hunting guide could be anyone, even a regular farm labourer that knows the farm well. His main task is to ensure that the hunter does not get lost, and to provide the services of a well-trained guide.

The minimum requirement for a well-trained guide in the Bushveld, for example, is the ability to communicate in English or Afrikaans (what a pity that so few hunters speak an indigenous African language). Other requirements include good general knowledge of the vegetation; animal behaviour; tracks and scat; a keen sense of observation; optimal use of wind and sun; the ability to move slowly and quietly; tracking and locating targeted game; assisting the hunter to get into the most favourable position for the shot; tracking and locating wounded animals; using a two-way radio; proper hygienic carcass processing; and the ability to cape a trophy animal correctly without damaging the skin.

Kevin Costner’s epic movie Dances with wolves showed heart-breaking scenes of hundreds of dead bison on the prairie, slaughtered for their skins and tongues by the American frontiersmen. Later scenes showed the Sioux hunting them and how a young man nearly fell victim to a wounded bison. Lieutenant Dunbar dropped the beast a few feet in front of the young brave and saved him from being gored by the bison.

British rifle manufacturer Holland & Holland launched its 375 H & H Magnum calibre in 1912 as the 375 Belted Rimless Nitro Express. After more than hundred years, this stalwart remains among one of the most popular calibres with hunters in southern Africa.

Die 375 H & H Magnum kaliber is in 1912 deur die Engelse geweermakers Holland & Holland in Engeland bekendgestel as die 375 Belted Rimless Nitro Express en hierdie staatmaker raak waarskynlik noun a meer as 100 jaar, jaarliks steeds meer en meer populêr by jagters en skuts in Suider Afrika!

Game ranchers have a responsibility to ensure that game meat taken, whether hunted carcasses or animals harvested for their meat, from their farms is free of possibly harmful residues and safe for the consumer.

“Nee Pa, dit is nie hoe jy laas dié storie vertel het nie!” Ek het die vermaning oor die jare meer as een keer van my twee dogters Karlie en Anita gehoor en elke keer kon ek aan die vonkel in my vrou, Henna, se oë sien hoe sy die hele storievertel ritueel saam met ons kinders geniet.

“No Dad, that's not how the story goes!” my two daughters, Karlie and Anita would protest. My wife, Henna, would look on with amusement, enjoying our family's story time rituals.

Die skiet van kopskote deur jagters op wild bly ’n kontroversiële onderwerp en menige debatte het al om die kampvuur ontstaan oor die voor- en nadele daarvan. Die term “kopskoot” is per definisie reeds ’n probleem – ’n dier se brein moet genoegsaam beskadig word om dit suksesvol met die eerste skoot te dood. Daar moet dus na ’n “breinskoot” verwys word om te verseker dat ervare en minder ervare jagters dieselfde taal praat en die implikasies verstaan. Hoekom praat ons nie van ’n “voorlyf” skoot wanneer ons na ’n hart/longskoot verwys nie. Eenvoudig, die koeël moet die spesifieke orgaan (hart en/of longe) genoegsaam beskadig en die “voorlyf” is nie spesifiek genoeg wanneer daar oor suksesvolle skootplasing gepraat word nie. Deur te verwys na “kopskote” word daar veral by die minder ervare jagter en leek ’n verkeerde persepsie geskep oor wat regtig bedoel word.

The so called “headshot” by a hunter at a live animal will always be a controversial subject and many a debate developed around the campfire about the advantages/ disadvantages of this. The term “headshot” is by definition already a problem – to kill an animal successfully with the first shot, the animals’ brain should be damaged sufficiently. Reference should therefore be made to a “brain shot” to ensure that less experienced hunters understand the implications and risks of this shot.