Ons as jagters is dikwels geneig om die jaggids as vanselfsprekend te aanvaar. Na my mening is die jaggids, vir die deursnee jagter wat een of tweekeer per jaar in die veld kom, die eintlike jagter. Lees meer here oor die bydrae van jaggidse.
Daar is baie stories oor die jare heen vertel oor die oneetbaarheid van die waterbok se vleis, synde die algemene uitlating dat die vleis “stink” en dat niks daaraan gedoen kan word nie. Lees here meer oor die wanopvatting dat waterbokvleis oneetbaar is.
Dit het tyd geword dat sulke jagters uitgewys word vir wat hulle werklik is deur hulle as jagboewe te brandmerk, want jagters is hulle verseker nie. Lees meer here oor die riskos wat die wangedrag van sekere “jagters” inhou.
‘n Onsuksesvolle breinskoot na ‘n dier wat bv. wel in die gorrel of neus getref word, word dikwels nie deur die jagter opgemerk nie – daar word aanvaar die skoot was mis! en die dier gaan ‘n aaklige dood tegemoet a.g.v. infeksie, bloedverlies, dors en honger. Lees meer here oor die risikos wat “kopskote” in die jagveld inhou?
© Copyright 2019
